KISAH SiPALUi:BARAKAT CANGKAL



KISAH siPALUi





BARAKAT CANGKAL



WAYAH sama-sama masih babujangan, Bulan Jamilah rakat banar lawan Manya Amat. Sampai sawat baulah kalumpuk bamasakan, nang dingaraninya Dua Ratus.

Imbah Umanya Amat kawin lawan Palui, wan sudah baisian anak talu ikung (Amat, Amit, Amut), kalumpuk Dua Ratus tadi ampihan. Tapi, biar kada rancak lagi bamasakan, buhannya masih tatap haja bakawal, napa mun rumahnya basubarangan haja pang. Sabujurnya ngaran bini Palui tu Zaleha. Imbah baranak si Amat, lalu dikiyau urang umanya Amat. Supaya kada tapi ngalih manyambat, disingkat jadi Manya Amat.

Tatinggal Bulan Jamilah lagi nang balum kawin. Padahal inya kambang jua di gang situ. Banyak buhan lalakian nang mahandaki, tarmasuk si Garbus. Hari-hari umpat jua Garbus malilik si Bulan, sampai matanya jadi pina juling cuntanan.

Cangkal banar inya manggaluti. Pukuknya napa haja dihakuninya, asal si pujaan hati hakun lawan inya. Nang ampun diri maka am kada hiran-hiran. Suah Garbus dikantuti Bulan, paharatan mairingi inya wayah handak ka pasar. Tapi Garbus kada sarik, himung lagi inya. “Itu isyarat cintanya,” ujar Garbus kaya pujangga.

Suah jua Garbus dipukuli urang sapasaran, marga Bulan manguciaki maling wayah Garbus bapaksaan handak mambawaakan tutukaran matan pasar. Garbus tatap haja kada jara, padahal sampat diupname di rumah sakit.

Hampadal Garbus dasar ganal. Dasar waja sampai ka puting sakalinya. Barakat cangkal, dapatnya jua si Bulan Jamilah naitu. Kada marga napa pang, Bulannya maras banarai lawan Garbus. Tapi Garbus kada paduli. Nang panting Bulan dapatku, ujarnya dalam hati. Kada kesah tu pang inya kahimungan. Sampai hakun maandak payung kambang nang barangkap ka Kalampaian. Lalu manduabulanan puasa, titir, kada bulih bahalat-halat hari.

“Hibat ikam Bus lah, kada disangka kaguguran indaru jua,” ambung Tulamak wayah buhannya takumpul di warung Manya Amat, bini Palui. Garbus pura-pura kada mandangar.


“Napa ujar ikam tadi, Mak?” ujarnya sambil manyambut kupi nang disurung Manya Amat.

“Cah. Ikam tu handak minta sambati dua kali banarai, Bus ai.”

“Kadanya kaya itu pang. Aku dasar kada mandangar lalu pandiran ikam tadi.”

Tulamak kada manyahuti lagi, asik haja maharu kupi nang hanyar dijulung Manya Amat. Sakalinya, tumatan tadi Palui maitihi haja lawan kalakuan kakawalannya. Sambil manjumput wadai, umpat jua inya manyurung pandir.

“Wayah ini jaman sudah saraba tabalik lah.”

Malingau bubuhannya lawan Palui. Kada paham napa maksudnya.

“Hau .. napa maksud ikam tu, Lui?” ujar Tulamak sambil maluruk kupinya ka papiringan.
“Ujar ku tadi, wayah ini jamannya sudah saraba tabalik. Nang bujur, bisa tabalik jadi salah. Nang salah, bisa jua tabalik jadi bujur. Lawan jua ..” bamandak satumat Palui manyirit ka Garbus. “Wayah ini, nang bungas dapat nang kada bungas. Nang kada bungas dapat nang bungas,” Palui bamandak lagi. “Cuntuhnya kaya Garbus ini nah, inya dapat nang bungas.”

Garbus nang paharatan mahirup kupi, pina himung mandangar. Tapi kada sa apa, kupi nang sudah dihirupnya tasambur. Bagasut inya mahantak ka cangkir.

“Kada kawa malihat kawal himung, lalu haja masing-masingnya mahapaki,” ujar Garbus marangut. Palui wan Tulamak lucut tatawaan sambil maingkuti parut. Katuju bubuhannya malihat Garbus maraju.

Postingan terkait:

Belum ada tanggapan untuk "KISAH SiPALUi:BARAKAT CANGKAL"

Posting Komentar