KISAH siPALUi
WARISAN

Ini jangan dianggap wasiat, tapi gasan kita maklumi haja,
ujar sidin pulang. Sambil manunjuk kasubalah kanan: Tanah kabun di kanan rumah
ini luas puluhan burungan, di balakang situ pahumaan ratusan burungan, kaya itu
juga di subalah kiwa puhun rumbia, kabun paring, puhun mangga, durian sampai ka
watas urang itu luasnya dua tiga puluh burungan, ujar abahnya.
Tanganga Palui lawan dan sanak-dangsanaknya mandangarakan
kasugihan abahnya, sambil baharap mudahan sidin babagi warisan. Imbah
manyambati tanah kabun pahumaan itu, abah-5nya tatunduk saling lawasan lalu
kadangaran sidin taisak-isak, menangis sambil mamacul kaca mata mambarasihi
banyu mata. Malihat abahnya tatangis, Palui lawan dangsanaknyadangsanaknya
taumpat sadih lalu ada jua nang umpat manangis.
Aku kada sampai hati manyambat, kada purun lawan anak buah,
kasihan bubuhan ikam,ujar abahnya pulang. Sambat ja bah-ai, kami ihlas haja,
maharagu saling mambantu hasilnya atawa bisa jua pian bagi rata, atawa dibagi
sasuai hukum waris, ujar Palui sambil nang lainnya katuju haja.
Kaya ini anak-anakku sabaratan, dangarakan amun ikam ihlas.
Kabun nang di subalah kanan rumah kita ini sudah tasanda puluhan tahun kada
kawa manabusi, pahumaan luas di balakang rumah itu ampunya Haji Syukri kita
hanya maambil upah haja. Kabun buah di kiwa kita ini sudah tamadak di bank kada
kawa mambayar cicilan parak disita urang, sambil manyambat itu abahnya Palui
manangis makin banyaring. Wasiatku, barukun-rukunlah ikam mamunahinya, aku kada
kawa mambari warisan apa-apa, aku banar bubuhan ikam akur mawarisi
hutanghutangku, ujar abahnya.
Palui lawan dangsanak dangsanaknya taungut kada kawa sing
bunyian lagi, jangankan mamunahi hutang, gasan hidup hari-hari haja sudah
lucut.
Belum ada tanggapan untuk "KISAH siPALUi:WARISAN"
Posting Komentar